Kto jest moim Bogiem?
Wstęp do liturgii
Stajemy przy ołtarzu naszego Mistrza i Pana, który jest Królem nieba i ziemi, przed którym „wicher i jezioro są posłuszne”. Razem z Apostołami znajdujemy się w jednej łodzi i płyniemy ku wyznaczonemu celowi, tym celem jest zbawienie. Dopóki woda jest spokojna jesteśmy zadowoleni i szczęśliwi – nie dzieje się nam krzywda, jesteśmy syci i niczego nam nie brakuje. Gdy jednak zrywa się wiatr i przychodzi wysoka fala, w serce wkrada się lęk i trwoga. Zapominamy, kto nas powołał, kto nakarmił, kto jest zawsze i wszędzie z nami… Wtedy zaczynamy liczyć na siebie, na własne możliwości i ambicje. Chwytamy się różnych rzeczy, aby nie zatonąć, aby utrzymać się na powierzchni rozszalałego życia.
Za to, że w chwilach niebezpieczeństwa zapominamy w naszym życiu o Chrystusie i szukamy pomocy nie w Nim, ale w magii w zabobonach, w wróżbiarstwie i horoskopach przepraszajmy Go teraz licząc na Jego niezgłębione miłosierdzie.
Wstęp do liturgii słowa
Bóg wychodzi naprzeciw człowiekowi z Swym słowem. W Księgi Hioba dowiemy się, że tylko Bóg jest jedynym Panem i Stwórcą wszystkiego, co istnieje. W drugim czytaniu będziemy uczestnikami nowego stworzenia, nowej relacji człowieka z Bogiem, ta nowa komunia ze Stwórcą, została zapoczątkowana przez Jezusa Chrystusa, który przez Swą ofiarę na krzyżu pojednał ludzkość z sobą i z Ojcem. W Ewangelii, Chrystus oczekuje od nas bezgranicznego zaufania i oddania się tylko Jemu, bo tylko On jest wstanie przemienić i uciszyć rozkrzyczane i rozszalałe ludzkie serca.
Wsłuchajmy się w słowa Tego, który jest Panem nieba i ziemi.
