Ks. Paweł Łazarski (19.11.2023- nadal) 
• urodzony: 26 czerwca 1975 r., Rydułtowy
• święcenia kapłańskie: 15 maja 2004 r., Katowice
• Rezydent, Katecheta Stały w Parafii Krzyża Świętego Tychy – Czułów w okresie od 1.09.2014 – 27.08.2021r.
• Wikariusz w Parafii Najświętszej Maryi Panny Matki Kościoła w Jastrzębiu-Zdroju: od 28.08.2021 – 18.11.2023 r
• od 19.11.2023 Administrator naszej Parafii
ks. Jacek Jadasz (2012 – 2023) proboszcz parafii
Od 2012 roku ks. Jacek Jadasz pełni funkcję duszpasterza oraz proboszcza naszej parafii.
Ks. Jacek Jadasz urodzony 24 kwietnia 1964 w Katowicach. Po ukończeniu Szkoły Podstawowej nr 13 w Katowicach, a później IX LO im. Henryka Sienkiewicza w Katowicach, rozpoczął studia w Wyższym Śląskim Seminarium Duchownym w Katowicach.
Wyświęcony przez ks. biskupa Damiana Zimonia 13.V.1989 w Katowicach
Posługiwał w następujących Parafiach:
1989 – 1992 Tychy parafia św. Marii Magdaleny
1992 – 1995 Chełm Śląski parafia Trójcy Świętej
1995 – 1998 Mysłowice parafia św. Maksymiliana
1998 -2001 Czerwionka parafia N.S.P.J
2001 – 2005 Knurów Parafia św. Cyryla i Metodego
2005 – 2009 Żory Parafia Miłosierdzia Bożego
2009 – 2012 Chorzów Parafia św.Barbary
W latach 2012 – 2013 był administratorem parafii Ścięcia św. Jana Chrzciciela w Grzawie.
W 2013 roku, dekretem abpa Wiktora Skworca, objął funkcję proboszcza naszej parafii.
Do dnia 18.11.2023 był Proboszczem parafii pw. Męczeństwa św. Jana Chrzciciela w Grzawie.
ks. Stefan Kozioł (1991-2012) administrator, proboszcz
ŚP. KSIĄDZ STEFAN KOZIOŁ urodził się 24 sierpnia 1947 roku w Dąbrówce Wielkiej, w religijnej i 
przykładnej rodzinie Wiktora, który pracował w kopalni „Andaluzja” i Gertrudy z domu Stanik. Miał młodszą siostrę Krystynę. Ochrzczony został tydzień po urodzeniu, 31 sierpnia 1947 w kościele parafialnym Matki Bożej Wspomożenia Wiernych w Dąbrówce Wielkiej. Tam też przystąpił do sakramentu bierzmowania 14 maja 1961 roku.
Po ukończeniu szkoły podstawowej w Dąbrówce Wielkiej został przyjęty do Niższego Seminarium Duchownego im. Św. Jacka w Katowicach, gdzie uczęszczał przez rok, do czasu jego rozwiązaniu przez władze. Następnie kontynuował naukę w Liceum Ogólnokształcącym im. Jana Matejki w Siemianowicach Śl. Prawie codziennie uczestniczył we Mszy świętej, choć nie był ministrantem; brał udział w nabożeństwach i pielgrzymkach. Czytał dużo lektur i prasy katolickiej. Należał do harcerstwa. Był cichy, skromny i opanowany. Od dzieciństwa myślał o służbie kapłańskiej – chciał pracować dla Kościoła.
Bezpośrednio po maturze zgłosił się do Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie. Wykazywał się sumiennością, punktualnością, spokojem, rzeczowością i powagą. Chętnie pomagał w parafii. Jako alumn odbył dwuletnią służbę wojskową w Bartoszycach. Interesował się tematyką soborową i ekumenizmem. W seminarium był kierownikiem grupy ekumenicznej. Pracę dyplomową zatytułowaną „Teoria dialogu w świetle dokumentów soborowych” napisał pod kierunkiem ks. dr. J. Liszki. Święcenia diakonatu otrzymał 19 lutego 1972 roku w Krakowie, a święcenia prezbiteratu przyjął 30 marca 1972 w katowickiej katedrze Chrystusa Króla z rąk bp Herberta Bednorza.
Jako neoprezbiter rozpoczął pracę duszpasterską zastępstwami wakacyjnymi w rodzinnej parafii w Dąbrówce Wielkiej oraz w Żorach. Pierwszą placówką wikariuszowską ks. Stefana była parafia św. Józefa w Mysłowicach – Krasowach. Po powrocie z nad morza został przyjęty przez ks. Szkatułę, proboszcza w Urbanowicach. W czasie pobytu w parafii w Urbanowicach prowadził katechizację młodzieży. Pracował także w Księgarni św. Jacka. Po rocznej próbie został posłany jako wikariusz do parafii Chrystusa Króla w Lędzinach – Hołdunowie (1973-1976). Następnie został skierowany jako wikariusz do parafii św. Jerzego w Mszanie, jednak po miesiącu zastąpił chorego wikariusza w sąsiedniej parafii Matki Bożej Różańcowej w Moszczenicy (1976). Kolejnymi placówkami duszpasterskimi ks. Stefana były parafie: św. Teresy od Dzieciątka Jezus w Rybniku – Chwałowicach (1976-1979), św. Józefa w Rudzie Śl. (1979-1982), Najświętszego Serca Pana Jezusa w Pszowie – Krzyżkowicach (1982-1985), Najświętszego Serca Pana Jezusa w Rudzie Śl. – Bykowinie (1985-1990), św. Antoniego z Padwy w Katowicach – Dąbrówce Małej (1990-1991). Za zgodą arcybiskupa katowickiego brał udział w konwiwencji kapłanów wspólnot neokatechumenalnych w Rzymie w grudniu 1985 roku.
Pracę proboszczowską napisał pod kierunkiem bp. Józefa Kurpasa na temat: „Tygodnie kultury chrześcijańskiej środkiem ożywienia parafii”. Został mianowany administratorem, a od roku 2000 proboszczem parafii Męczeństwa św. Jana Chrzciciela w Grzawie. Był katechetą w szkole podstawowej i w gimnazjum w Miedźnej. Był ojcem duchownym kapłanów i duszpasterzem rodzin dekanatu Miedźna. W 2012 roku przeszedł na emeryturę.
Zmarł w godzinach porannych 4 października 2020 w szpitalu w Piekarach Śląskich, w 74 roku życia i w 49 roku kapłaństwa. Jego pogrzeb odbył się 8 października 2020 r. w Parafii w Grzawie. Ceremoniom pogrzebowym przewodniczył bp Marek Szkudło.
Klocek Tadeusz (1979-1993), rektor kościoła w Grzawie
Urodził się 27 listopada 1926 w Kończycach Małych na Śląsku Cieszyńskim jako drugi syn Adolfa i Agnieszki z d. Bijok. Ojciec służył zawodowo w Wojsku Polskim – w stopniu starszego sierżanta – jako kapelmistrz orkiestry pułkowej. Do szkoły podstawowej uczęszczał w Kończycach Małych, do gimnazjum zaś we Frysztacie (na Śląsku Zaolziańskim ), a następnie do II Państwowego Liceum Koedukacyjnego o profilu matematyczno-przyrodniczym w Cieszynie. Egzamin dojrzałości zdał 11 czerwca 1947 w Cieszynie. 23 czerwca 1947 zgłosił się do Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie. Święcenia kapłańskie przyjął 22 czerwca 1952 z rąk bpa J. Bieńka w kościele Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Katowicach.
Pierwsze kroki w służbie kapłańskiej skierował do Kończyc Małych, gdzie zastępował w charakterze wikariusza – substytuta proboszcza, ks. Jerzego Marekwicę. W sierpniu 1952 roku pełnił obowiązki tymczasowego wikariusza w Orzeszu. Po zastępstwach wakacyjnych udał się 7 września 1952 do Instytutu dla Księży w Katowicach-Załężu. W niedziele i święta w roku akademickim 1952-1953 pomagał w lokalii pw. św. Jacka w Ochojcu, a w dni powszednie w Chorzowie. Kuria diecezjalna w Katowicach w 1953 roku przydzieliła mu zastępstwa wakacyjne kolejno w parafii św. Jadwigi w Chorzowie, Ochojcu, Bobrownikach Śląskich i Radoszowach. W sierpniu 1953 roku brał udział w Kursie Duszpasterstwa Głuchoniemych w Katowicach. Od 1 września 1953 pracował jako wikariusz współpracownik w parafii NSPJ w Koszęcinie. Ks. Klocek prowadził również lekcje nauki religii w Lublińcu dla dzieci głuchoniemych.
W maju 1954 roku został wikariuszem parafii św. Mikołaja w Lublińcu, ale już we wrześniu t.r. skierowano go do parafii św. Mikołaja w Bielsku (obecnie diecezja bielsko-żywiecka). Organizował wtedy nabożeństwa dla głuchoniemych w I niedzielę miesiąca, brał udział w konferencji w Zakopanem, w czasie której ujednolicono system migów religijnych dla głuchoniemych, a jesienią 1956 roku przeprowadził „pierwsze w Polsce rekolekcje zamknięte dla głuchoniemych”.
Kolejny dekret, z 13 sierpnia 1956, kierował ks. Klocka do parafii św. Ap. Piotra i Pawła w Skoczowie (obecnie diecezja bielsko-żywiecka). Katechizował w Zasadniczej Szkole Metalowej i Technikum Budowlanym w Międzyświeciu. Poza zajęciami katechetycznymi pomagał w duszpasterstwie parafialnym i specjalnym (głuchoniemi i upośledzeni). We wrześniu 1958 roku znalazł się w parafii św. Ap. Piotra i Pawła w Świętochłowicach. Chętnie służył pomocą parafiom sąsiednim, zwłaszcza w duszpasterstwie głuchoniemych. W czasie pobytu w Świętochłowicach przystąpił do egzaminu proboszczowskiego przedstawiając pracę pt. Duszpasterstwa głuchoniemych na Śląsku Cieszyńskim. W latach 1961-1966 ks. Klocek był wikariuszem w parafii św. Cyryla i Metodego w Knurowie, gdzie pracował u boku proboszcza, ks. Bernarda Czakańskiego.
19 kwietnia 1966 został ustanowiony administratorem parafii św. Marcina w Międzyrzeczu Górnym, w dekanacie bielskim. Dekret proboszcza przyjął 31 stycznia 1972. Od 15 sierpnia 1979 przebywał w Grzawie, gdzie był rektorem lokalii pw. Ścięcia św. Jana Chrzciciela. Mieszkał gościnnie na probostwie w Miedźnej. W 1991 roku przeszedł na emeryturę. Zamieszkał na ojcowiźnie w Kończycach Małych przy ul. Zagrodowej 33. Zmarł 31 maja. Eksportacja odbyła się w sobotę 5 czerwca 1993 w Kończycach Małych w obecności bpa Janusza Zimniaka, sufragana diecezji bielsko-żywieckiej.
Ks. Klocek od 1982 roku był członkiem Rady Kapłańskiej Diecezji Katowickiej. Do 1971 roku brał udział w redagowaniu Kalendarza Liturgicznego Diecezji Katowickiej (Ordo). Był zainteresowany zmianami w liturgii, zwłaszcza po Soborze Watykańskim II. Podjął studia liturgiczne na kursie licencjackim w Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie. W latach 1959-1965 organizował wyprawy rowerowe i kajakowe oraz obozy wędrowne dla młodzieży świętochłowickiej, knurowskiej i pszowskiej. Uczestniczył w Pierwszym Ogólnopolskim Obozie Młodzieżowym (1 – 8 lipca 1962). Pasjonował się również astronomią. Miał własne obserwatorium w Międzyrzeczu. Tutaj również przez cztery lata uczęszczał na kurs rolniczy, po którym otrzymał dyplom mistrza w zawodzie ogrodnik – warzywnik i rolnik.
ks. Antoni Czapla rektor (1975-1979)
Urodził się 23 czerwca 1938 w Michałkowicach w rodzinie robotnika
OLYMPUS DIGITAL CAMERA
fabrycznego Rajmunda i Cecylii z d. Biskup. Od 1945 roku uczęszczał do szkoły podstawowej, sześć klas ukończył w Szkole nr 2, siódmą w Szkole nr 1. W 1952 roku rozpoczął naukę w Liceum Ogólnokształcącym w Siemianowicach Śląskich. Po zdaniu w 1956 roku egzaminu dojrzałości wstąpił do Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie. Przez pierwszy rok był na Kursie Wstępnym w Tarnowskich Górach, a potem studiował w Krakowie. Napisał pracę na temat: Fundacja Świętego Ducha w Bytomiu i tzw. Dobra Chorzowskie. Należał do zespołów duszpasterskiego i filatelistycznego. Święcenia kapłańskie przyjął 24 czerwca 1962 w katowickiej katedrze Chrystusa Króla z rąk bpa H. Bednorza.
Po zastępstwach wakacyjnych w rodzinnych Michałkowicach (9 lipca – 2 sierpnia) i w parafii Krzyża Świętego w Siemianowicach Śląskich (do 30 sierpnia 1962), był wikariuszem w parafiach: św. Antoniego w Rybniku, NSPJ w Rogowie (od 30 sierpnia 1965), Wniebowzięcia NMP w Chorzowie Batorym (od 23 lutego 1966), Chrystusa Króla w Chybiu (od 1 lipca 1969), Wniebowzięcia NMP w Wodzisławiu Śląskim (od 30 sierpnia 1972). W tej ostatniej parafii polecone mu zostało w 1973 roku prowadzenie prac związanych z rozbudową kaplicy cmentarnej, przy której w 1977 roku utworzona została samodzielna stacja duszpasterska, a w 1980 roku parafia.
Od 10 sierpnia 1975 był wikariuszem w parafii św. Klemensa w Miedźnej. Biskup powierzył mu szczególnie opiekę duszpasterską nad mieszkańcami Grzawy i mianował go rektorem lokali przy kościele Ścięcia św. Jana Chrzciciela w Grzawie. Ks. Czapla zamieszkał na terenie tej miejscowości. Na Wydziale Teologicznym ATK w Warszawie, Studium Pastoralne w Katowicach, uzyskał w 1976 roku tytuł magistra teologii. Pracę magisterską napisał na temat: Polskie pieśni ku czci św. Anny w modlitewnikach górnośląskich od początku XIX w. do 1914.
Od 15 sierpnia 1979 duszpasterzował w parafii św. Jacka w Morgach, najpierw jako wikariusz ekonom, a od 2 października tegoż roku, proboszcz. Przez ostatnie kilka lat poważnie chorował. 27 lipca 2003 przeszedł na emeryturę i zamieszkał w Książenicach. Zmarł 27 listopada 2003 w szpitalu w Mysłowicach. Pochowany został 30 listopada w Morgach.
ks. Alfred Prochasek rektor parafii (1967-1975)
Urodził się 7 marca 1930 w Gołkowicach w rodzinie kowala Jana i Moniki 
z d. Wacławiec. W 1937 roku rozpoczął naukę w miejscowej szkole powszechnej, którą kontynuował w czasie okupacji. W 1945 roku wstąpił do Gimnazjum Handlowego, z którego rok później przeniósł się do Męskiej Szkoły Ogólnokształcącej Stopnia Podstawowego i Licealnego im. Jana Kasprowicza w Raciborzu. Tam też 27 maja 1950 uzyskał świadectwo dojrzałości. W tym samym roku wstąpił do Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie. Święcenia kapłańskie przyjął 5 czerwca 1955 z rąk bpa częstochowskiego Zdzisława Golińskiego w katedrze Chrystusa Króla w Katowicach.
Następnie pełnił zastępstwo wakacyjne od lipca do sierpnia 1955 roku w rodzinnej parafii w Godowie. Jako wikariusz pracował kolejno w następujących parafiach: Królowej Korony Polski w Czechowicach (1 września 1955 – 31 sierpnia 1956), św. Wawrzyńca w Wirku (1 września 1956 – 31 sierpnia 1958), Chrystusa Króla w Świerklańcu (1 września 1958 – 31 sierpnia 1962), NSPJ w Bieruniu Nowym (1 września 1962 – 27 sierpnia 1967). 28 sierpnia 1967 przeniesiono go do parafii św. Klemensa w Miedźnej z poleceniem otoczenia opieką kościoła pw. Ścięcia św. Jana Chrzciciela w Grzawie. W latach 1967-1975 pełnił funkcję rektora tego kościoła.
Pierwszą i jedyną placówką, w której był proboszczem była parafia Wniebowzięcia NMP w Studzionce. Tam najpierw 10 lipca 1975 został wikariuszem-ekonomem, a następnie 18 września 1975 proboszczem. Z nominacji biskupa był aż do swojej śmierci ojcem duchownym księży dekanatu pawłowickiego. W uznaniu zasług dla katowickiego Kościoła lokalnego 13 kwietnia 1995 został mianowany kanonikiem honorowym Kapituły Archidiecezjalnej w Katowicach. W 1987 roku poważnie zachorował. Z powodu trudności z czytaniem prosił biskupa o zamianę modlitwy brewiarzowej na różaniec. 19 lipca 1996 przewieziono go w stanie bardzo ciężkim do Szpitala Klinicznego w Katowicach Ligocie, gdzie zmarł 4 sierpnia 1996. Pogrzeb odbył się 8 sierpnia 1996 w kościele parafialnym w Studzionce. Spoczął na miejscowym cmentarzu parafialnym.
źródło strony: silesia.edu.pl
