Pokuta i nawrócenie to droga do radości…
Wstęp do liturgii
Po głośnych i wesołych dniach karnawału, od środy popielcowej Kościół rozpoczął czas Wielkiego Postu. W tym czasie łaski chrześcijanin musi rozpocząć to co najważniejsze. Chodzi o nasze serca, musimy zrobić tam wiele porządku, aby poprzez pokutę i nawrócenie dojść do prawdziwej radości.
Dzisiejszy świat proponuje nam wiele pseudo radości, które na pierwszy rzut oka są interesujące i zachęcające, ale zamiast szczęścia, przynoszą rozgoryczenie, cierpienie i ból duszy. W naszych duszach jest wiele lodu zwątpień, zła, grzechu…
Chrystus w tym świętym czasie przebaczenia i łaski pokazuje nam swój krzyż, który dla wielu ludzi stał się znakiem pogardy i pośmiewiska, a dla nas chrześcijan jest znakiem miłości Bożej wobec nas – grzeszników. Tylko ten krzyż nasz smutek w radość przemienia, w radość której już nikt nam odebrać nie zdoła – jest to życie wieczne w królestwie niebieskim.
Na początku tej Mszy Świętej przeprośmy Boga za to, że nie zawsze pamiętamy, że nasze zbawienie przyszło przez krzyż.
Wstęp do liturgii słowa
W dzisiejszej Liturgii Słowa razem z Jezusem Chrystusem jesteśmy na pustyni. Jezus przed rozpoczęciem swej publicznej działalności przebywa czterdzieści dni na pustyni. Także my jesteśmy powołani przez Chrystusa, aby swoim życiem świadczyć o Jego Miłości, która miała swoje urzeczywistnienie w śmierci i zmartwychwstaniu.
Okazana miłość przez Boga, domaga się wzajemności. Jej wyrazem może być z naszej strony modlitwa i wielkopostne umartwienia. Czyli jesteśmy zaproszeni przez Jezusa Chrystusa na pustynię, pustynię naszego życia, naszego serca, naszej codzienności… Tylko poprzez modlitwę, ciszę, odosobnienie i umartwienie możemy spotkać się z naszym Zbawicielem.
Niech nasze wspólne słuchanie Słowa Bożego będzie dla nas zachętą do zaproszenia Jezusa Chrystusa na pustynię naszej codzienności.
