Oddali mu pokłon.
Wprowadzenie do liturgii
Zajaśniało nad ludzkością światło Chrystusa. To On, Bóg, objawił się jako człowiek, by przynieść zbawienie wszystkim narodom. To On, Bóg — Człowiek objawia się nam w tej Eucharystii, aby i nas przeprowadzić ze śmierci do życia, z ciemności do światła, z niewoli do wolności. Uznajmy w Nim naszego Pana, jak uznali Go Mędrcy ze Wschodu, składając Mu dary jako Królowi, Kapłanowi i Bratu każdego człowieka. Upadnijmy, jak trzej mędrcy, na twarz i złóżmy Mu pokłon. I ofiarujmy swe dary: złoto naszych serc, kadzidło naszych słów i czynów, mirrę naszych cierpień i udręk codzienności.
Wprowadzenie do liturgii słowa
Mędrcy ze Wschodu, uznający Chrystusa za Boga-Człowieka, Króla, Kapłana i Proroka są znakiem narodów pogańskich, które wchodzą do Kościoła z całym bogactwem swej własnej kultury i przyjmują orędzie zbawienia. Spełniają się więc nieustannie słowa proroka Izajasza, gdyż Kościół — Nowe Jeruzalem jest znakiem jedności całej rodziny ludzkiej. Myśl tę podejmuje i rozwija św. Paweł — Apostoł narodów pogańskich.
